معرفی کتاب: شاید معروف‌ترین اثر مخدومی که می‌توان آن‌ را به نوعی هم داستان بلندگفت و هم سفرنامه‌ای به مناطق جنگی (چرا که به زبان اول شخص بیان شده است) «جنگ پابرهنه» باشد. در این اثر، مخدومی هر از گاهی با توصیفات خود، خواننده را شیفتة حال و هوای جبهه‌ها می‌کند و از سیر داستان خارج و به توصیف پیرامون خود می‌پردازد. این در حالی است که نه تنها رشتة کلام از دست نمی‌رود، بلکه برای نسل جوانی که با فضای جنگ آشنا نیست، بیشتر جذاب است.
مخدومی در فصل سوم کتاب، محیط آلودة شهر را از دید رزمنده‌ای که تازه از خط برگشته، طوری توصیف می‌کند که انسان از اینکه در چنین فضایی زندگی کرده، احساس خسران می‌کند.
كتاب« جنگ پا برهنه » شامل 25 فصل با عناوين: صحابي پا برهنه , نيايش , يك مؤمن – يك گردان , ابوطياره , من براي ديگران , پا برهنه ها , جمال خورشيد , منبر , اين روزها , عقربها , شام آخر و ... می باشد.

گزيده متن:
ناگهان يكي دوان دوان مي آيد و مي گويد دويست تاعراقي از پل عبور كردند، الان محاصره مان مي كنند، تصميم گيري در يك گردان بدون فرمانده مشكل است. ولي بايد چاره اي انديشيد. شجاعانه ترين فكري كه به نظر مي رسد اين است: نيروهايمان از حوالي پل كنار بكشند و با مهمات باقي مانده جلوي پيش روي عراقي ها را از رو برو بگيرند. عده اي كه كشته شوند مابقي پا به فرار مي گذارند. همه در فكر چاره اند كه ناگهان مجتبي طاهرخاني ديوارش را برمي دارد و به طرف پل مي رود.

نظرات ديگران در مورد كتاب:
مقام معظم رهبری در تقریظی بر کتاب جنگ پا برهنه می نویسند: « این انعکاسی از رنج های مردم پا برهنه است که به خصوص در مقایسه با فداکاری همین مردم،بسی جانکاه و تلخ و ناپذیرفتنی می نماید...و وقتی روح لطیف و حساسی منظره این هر دو را به چشم دیده،بلکه با آن زیسته باشد،با زبانی به همان تلخی آن را روایت می کند و البته توسن خیال اهل هنر همیشه و در همه میدان ها از واقعیت پیشی می گیرد. در روایت های دیگر از همین جبهه و همان خط و در مقابله با همان دشمن، چیزی از همه برجسته تر است و شیرین تر،و آن تواضع و چندان ندیدن کار خود در مقابل کار دیگرانی که آنان نیز در جبهه هایی دیگر اما باز در برابر همان دشمن و به عشق همان خدا،تلاشی کرده و عرقی ریخته اند،اگرچه خطر در همه میدان ها یکسان نیست و همه کسانی را که فیض آن جبهه را نبرده اند،اهل دنیا و دلبسته به تعلقات آن ندانستن، و زحمت و مرارتی را که خود برای خدا برده اند بر سر دیگران خرد نکردن و این صفات پاکان و پارسایان است.»